Në librin e saj të ri autobiografik “Mean Baby”, aktorja Selma Blair ndan për herë të parë dhimbjen dhe turpin që përjetoi pasi një person me autoritet, si drejtori i shkollës, e ngacmoi atë seksualisht kur ishte adoleshente.
“Unë mbështetesha tek ai për gjithçka,” thotë Blair për marrëdhënien e saj me një nga drejtuesit e shkollës ‘Cranbrook’ që ajo ndoqi në Bloomfield Hills, Mich. “Vërtet nuk mund ta besoja fatin tim të mirë që kisha një mentor dhe mik kaq të mrekullueshëm. Ajo që më lëndoi ishte se ai do të bënte një gabim të madh.”
Në një fragment ekskluziv nga ‘Mean Baby’ në ‘PEOPLE’, Blair shpjegon me detaje momentin shqetësues kur drejtori kaloi kufirin. “Mendova se ai ishte njeriu më i mrekullueshëm që kisha takuar ndonjëherë,” shkruan ajo. “I pashëm. I gjatë. Kaq bujar. Jam e sigurt që mund ta mendoni se si do përfundojë e gjithë kjo. Por në atë kohë, nuk mund ta kisha parashikuar. I besoja atij. Unë isha thjesht një adoleshent.” Ishte një ditë para pushimeve të dimrit në vitin e saj të parë, kur Blair shkoi në zyrën e dekanit për t’i thënë ‘mirupafshim’ dhe ku shkëmbyen dhuratat.
“Ne u përqafuam. Dora e tij shkoi në pjesën e poshtme të shpinës sime… Buzët e tij ishin në gojën time. Po thoja me vete “Të lutem, mos shko më tej. Ti je i rritur dhe unë të dua; të lutem mos e fut dorën brenda pantallonave të mia.” Por ai e bëri. Ishte një gjë e thjeshtë. Ai nuk më përdhunoi. Ai nuk më kërcënoi, por ai më theu. Asgjë nuk ndodhi më, por nuk u ndjeva kurrë e sigurt.”
Ajo vazhdon: “Kur i thashë nënës sime se më kishte puthur, ajo mori frymë thellë. “Nuk duhet t’ia tregosh askujt. Ai është i dashur në atë shkollë. Dhe do të shihesh thjesht një vajzë me probleme. Më vjen keq.” Në fund të vitit të fundit, ai erdhi për të më përgëzuar për fitimin e një çmimi për një shkrim që kisha bërë. Dhe më pas u kthye nga nëna ime e i tha: “Duhet të jesh krenare për vajzën tënde”. Ajo i qëndroi përballë stoike dhe i tha: “E di çfarë i ke bërë vajzës sime. Qëndroji larg”. Ai u largua”. Nuk kisha energjinë, përvojën apo besimin për t’u marrë me ndonjë nga këto. Dhe kjo më ndikoi kaq shumë. Punova shumë në libër për të provuar dhe shpjeguar se çfarë ishte. Isha e kujdesshëm dhe as nuk doja që ai të futej në telashe.”
Duke parë mbrapa dhe shkrimi për disa nga ato kujtime jashtëzakonisht të dhimbshme i ka dhënë Blair-it një kuptim më të thellë të traumës së saj të brendshme nga e cila ajo gjithmonë do të përpiqet të shërohet. Dhe megjithëse ajo thotë se nuk lejon që përvojat e saj të mëparshme negative me disa burra të ndikojnë në mënyrën se si ajo e sheh të ardhmen e saj romantike, kjo nuk është një prioritet për të për momentin, sepse ajo është e zënë duke qenë një nënë beqare me djalin Arthur, 10 vjeç (nga raporti me Jason Bleick, një stilist).
“Kam pasur disa marrëdhënie të mrekullueshme ku nuk ka pasur dramë,” thotë ajo. “Por unë as që mendoj për marrëdhëniet e ardhshme romantike. Me gjithçka që mund të sjellë jeta, unë nuk them “kurrë” për disa gjëra siç janë edhe raportet. Thjesht nuk jam e interesuar për momentin. Gjithçka e kam përqëndruar tek Arthuri tani. Ndihem shumë më e sigurt në jetën time. Përderisa djali im është mirë dhe unë nuk jam në rrezik, atëherë ndoshta mund të përballoj çdo gjë”.
and then