Ndërsa Bono po bënte turne në SHBA pas publikimit të albumit të pestë në studio të U2, ai u ndal në shtëpinë e ikonës së muzikës country Johnny Cash në Nashville, i cili së bashku me gruan e tij June e kishin ftuar për drekë.
Cash ishte një interpretues i njohur në Irlandën e lindjes së Bono-s dhe të dy këngëtarët kishin krijuar tashmë një miqësi, duke u lidhur me muzikën dhe besimin e tyre të përbashkët. Cash, i cili kishte luftuar me varësinë ndaj alkoolit dhe barbiturateve, ishte një i krishterë i devotshëm. Ndërsa Bono u ul në tavolinën e kuzhinës, ai dëgjoi ndërsa Cash jepte “hirin më poetik që kam dëgjuar ndonjëherë”. Pastaj Cash, “duke buzëqeshur nën zë, sikur June nuk mund të dëgjonte apo të shihte”, e përfundoi hirin e tij me: “Megjithatë, sigurisht që i mungon droga”.
“Me gjithë besimin dhe bindjen e tij të thellë, ai kurrë nuk mund të ishte tipi i devotshëm dhe ndoshta kjo është arsyeja pse kaq shumë janë tërhequr drejt tij,” shkruan Bono për drekën në kujtimet e tij të reja, ” Dorëzimi: 40 këngë, një histori”. “Johnny nuk u këndoi të mallkuarve; ai këndoi me të mallkuarit dhe ndonjëherë e ndjeje se ai mund të preferonte shoqërinë e tyre.”
Bono është një yll global i rrokut, një aktivist dhe një sipërmarrës që aktualisht po bën turne në SHBA për të promovuar kujtimet e tij. Të gjitha ato aspekte janë të mbuluara në një libër argëtues dhe herë pas here gazmor 500 faqesh që rrëfen gjallërisht pasazhe nga jeta e Bonos, të cilat ai i lë të kuptohet vetëm në këngët e tij. Megjithatë, libri i Bonos është më shumë se kujtimet e një ylli rock. Është një kontrast freskues me mënyrën se si shumë amerikanë e shohin sot besimin dhe politikën.
Një numër në rritje amerikanësh i janë bashkuar asaj që një komentues i quajti Shtetet e Thyera të Amerikës : ata miqësohen vetëm me njerëz që ndajnë bindjet e tyre politike dhe fetare. Por Bono krijon miqësi të ngushta dhe aleanca me liderë dhe politikanë botërorë me të cilët ka mosmarrëveshje thelbësore.
Bono, ekstremi i majtë, takohet me Papa Françeskun dhe udhëheqës të tjerë në një ngjarje më 19 maj 2022, në qytetin e Vatikanit. Edhe besimi i tij lidh elemente fetare që normalisht nuk kryqëzohen. Në disa pasazhe libri ai tingëllon si një i krishterë ungjillor, duke shfaqur një familjaritet të thellë me shkrimet e shenjta dhe një nderim për Krishtin. E megjithatë ai thotë gjithashtu se nuk ka gjetur kurrë një kishë që mund ta quante shtëpi dhe “që ajo që dëshiron shpirti njerëzor të mos jetë e lidhur nga asnjë sekt apo emërtim”.
“Nuk është vetëm se disa nga njerëzit më të mirë që kam njohur nuk abonohen në ndonjë traditë të veçantë besimi; është më shumë se njerëzit që deklarojnë hapur besimin mund të jenë – si ta them këtë? – një dhimbje e tillë në arse, “shkruan ai. “Në një botë ku është e pamundur të shmangësh reklamat, nuk dua që personi pranë meje të shesë me vështirësi mendimin e tij për pyetjet e mëdha. Jetoni dashurinë tuaj është përgjigja e duhur.”Por Bono shpreh besim në një burim tjetër. Është ajo që ai e përshkruan si “ideja” e Amerikës.
and then