Mbretëresha nuk është shumë e shqetësuar për trashëgiminë e saj, sipas një eksperti mbretëror.
“Unë mendoj se për fillestarët, ajo kurrë nuk ka menduar vërtet për këtë,” thotë autori Robert Hardman për Page Six në një intervistë ekskluzive. “Kjo nuk është mënyra e Mbretëreshës. Është thjesht, vazhdo me punën dhe largohu.”
Këtë vit, 96-vjeçarja po feston ‘Platinum Jubilee’-un për të shënuar 70-vjetorin e ngjitjes së saj në fron. Ajo është monarkja më jetëgjatë e Britanisë.
Hardman, libri më i fundit i të cilit është ” Mbretëresha e kohëve tona: Jeta e Mbretëreshës Elizabeth II”, e përshkruan monarken si dikë që është “shumë e qetë”.
“Unë fola me disa nga miqtë e saj shumë të vjetër dhe ata thanë se ajo e mori këtë nga babai i saj i cili ishte në Marinën Mbretërore. Stuhitë do të vijnë dhe stuhitë do të shkojnë, ju thjesht duhet të rrëzoni kapakët,” thotë ai.
“Ajo është një besimtare e madhe në qasjen me hapa të vegjël ndaj gjërave. Ajo nuk bën deklarata të mëdha. Ajo nuk është politikane. Ajo nuk ka një axhendë të madhe. Ajo punon mbi bazën që, e dini, shumë veprime të vogla mirësie në mënyrë kumulative kanë një efekt të madh.”- përfundoi Robert.
Autori i “Monarkia: Familja mbretërore në punë” gjithashtu justifikon mënyën se si është sjellur Mbretëresha si një nënë, e cila është kritikuar se ka qenë e ftohtë dhe i ka lënë fëmijët e saj – veçanërisht Princin Charles dhe Princeshën Anne – për periudha të gjata kohore.
“Mendoj se ajo ishte shumë e vetëdijshme se roli i saj … puna e saj vendoste kërkesa për familjen,” shpjegon ai. “Mendoj se ka pasur raste kur ajo sigurisht ka ndjerë detyrën në kurriz të kohës me fëmijët e saj. Unë mendoj se ajo është një nënë e përkushtuar, dhe gjithashtu është një nënë e modës së vjetër.
“Unë mendoj se ka një tendencë midis disa njerëzve për të zbatuar normat e prindërimit modern,” shton Hardman. “Ky ishte një brez i njerëzve të kohës së luftës që janë ndarë nga familjet e tyre jo pak javë apo muaj, në shumë raste për gjashtë vjet. Dhe sinqerisht, fëmijët që kishin të dy prindërit konsideroheshin mjaft me fat. Shumë njerëzve u mungonte të paktën një. Kështu që ishte ashtu siç ishte.”
“Kushdo që drejton çdo lloj institucioni trashëgues apo edhe një biznes familjar, imperativi kryesor është t’ia dorëzojë atë brezit të ardhshëm në një gjendje po aq të mirë, nëse jo më të mirë, sesa kur e gjete atë,” thotë Hardman. “Dhe unë mendoj se dikush mund të thotë se ajo e ka bërë këtë.
Arena e Lajmit
and then